© 01 Nov. 2011 Roel K Vos

 

Tarle

 

„Op 12 (24) Juni 1812 barstte een vreselijk noodweer los: Napoleon, van zijn onoverwinnelijkheid overtuigd en van mening, dat de tijd was aangebroken om het masker van veinzerij af te wer­pen, brak alle onderhandelingen af, die tot dan toe nog waren gerekt om tijd te winnen

‘…... zestien vreemde volkeren, allen zuchtend onder de ijzeren scepter van zijn heerszucht, heeft hij tegen Rusland in de strijd geworpen," schreef Barclay de Tolly.

Over vier bruggen - bij Jurburg, Kowno, Olitt, Meretsj trokken in één onafgebroken stroom regiment na regiment, batterij na batterij Rusland binnen. Op de Russische oever van de Njemen stelde het Franse leger zich op. Napoleon stond bij een van de bruggen en begroette de eindeloze rijen zijner regimenten. Zodra hij met de oude garde de rivier was overgestoken, galoppeerde hij zonder gevolg naar een nabijgelegen bos.

Nergens was een mens te bespeuren. Verlaten velden, zand en bos, bos, waarheen het oog zich ook richtte. Doodse stilte. Geen levend wezen, geen teken van menselijke bewoning. Langs de ge­hele horizon donkere, ongastvrije wouden. Ziedaar de eerste indruk­ken van het grote leger op Russische bodem.